Συχνά ακούμε τη φράση ότι ο άνθρωπος είναι κατεξοχήν κοινωνικό ον. Αλλά πως επιτυγχάνεται η κοινωνικοποίησή του; Και τι σημαίνει ο όρος «Κοινωνικοποίηση»;
Η κοινωνικοποίηση είναι ένας κοινωνιολογικός όρος ο οποίος χρησιμοποιείται από κοινωνιολόγους, κοινωνιοψυχολόγους, ανθρωπολόγους, πολιτικούς και παιδαγωγούς, εννοώντας τη διαδικασία μετάδοσης ηθών, εθίμων, κανόνων και ιδεολογιών. Μέσω της κοινωνικοποίησης, μεταδίδονται στο άτομο οι δεξιότητες και συνήθειες οι οποίες είναι απαραίτητες για τη συμμετοχή του στην κοινωνία στην οποία ανήκει. Κοινωνικοποίηση επίσης είναι η εσωτερίκευση των κοινωνικών κανόνων και αξιών, η αφομοίωση δηλαδή από το άτομο, των προτύπων συμπεριφοράς που κάθε κοινωνία ή κοινωνική ομάδα θεωρεί αποδεκτά.
Η κοινωνία σχηματίζεται από ποικιλία κοινών κανόνων, συμπεριφορών, αξιών, κινήτρων, κοινωνικών ρόλων, συμβόλων και γλωσσών. Κατ’ αυτό τον τρόπο, η κοινωνικοποίηση μπορεί να οριστεί ως το «μέσο με το οποίο επιτυγχάνεται κοινωνική και πολιτισμική συνέχεια».
Ποιος είναι ο ρόλος της οικογένειας και ποιος ο ρόλος του σχολείου στην κοινωνικοποίηση;
Ο πρώτος χώρος που κοινωνικοποιούμαστε είναι η οικογένεια. Εκεί μεταδίδονται κανόνες, αξίες και τρόποι συμπεριφοράς, τόσο της οικογένειας όσο και του ευρύτερου κοινωνικού πλαισίου που είναι μέλος. Σε αυτό το σημείο έχουν μεγάλη σημασία οι σχέσεις των γονέων και των παιδιών και η επιρροή που ασκούν στην παιδική προσωπικότητα.
Ο δεύτερος χώρος είναι το σχολείο. Το παιδί πρέπει να αναπτύξει καινούριες συμπεριφορές και ικανότητες, για να μπορέσει να συναναστραφεί με τα άλλα άτομα. Εδώ το περιβάλλον είναι πιο απρόσωπο και πιο ουδέτερο, όπου «υποχρεώνεται» να συνεργάζεται πιο συχνά με τους άλλους, να πειθαρχεί σε κανόνες, να ανταποκρίνεται στις επιταγές του δασκάλου και να μαθαίνει.
Και στους δύο χώρους, σημαντικό ρόλο στην κοινωνικοποίηση του παιδιού παίζει το παιχνίδι. Παίζοντας, ένα παιδί αναπτύσσει όλες τις λειτουργίες και δεξιότητες του. Το παιδί θα πρέπει να ενθαρρύνεται να συμμετέχει σε ομαδικά παιχνίδια με παιδιά της ηλικίας του. Και όταν βρίσκεται στο σπίτι, θα πρέπει να υπάρχει πάντα χρόνος παιχνιδιού με τους γονείς ή/και τα αδέρφια, εφόσον υπάρχουν.
Γιατί ο χρόνος του παιχνιδιού είναι ποιοτικός χρόνος;
- Οι γονείς θα πρέπει να παίζουν με τα παιδιά τους, όταν αυτά βρίσκονται στην προσχολική ηλικία και να προσπαθήσουν να τα φέρνουν σε επαφή με άλλα παιδιά σε παρόμοια ηλικία για να διευρύνουν τον κύκλο τους. Για παράδειγμα, στη βόλτα στο πάρκο ή την παιδική χαρά θα πρέπει να έχει την ελευθερία να συναναστραφεί με τα άλλα παιδιά.
- Προσπαθήστε να μην είστε υπερπροστατευτικοί, καθώς αυτό δεν βοηθά το παιδί να αυτονομηθεί, να παίξει και να κοινωνικοποιηθεί.
- Μην προτρέπετε ή πιέζετε το παιδί να κάνει κάτι που δεν θέλει ή που δεν νιώθει άνετα με στόχο να το βοηθήσετε, γιατί αυτό έχει αντίθετα αποτελέσματα. Το κάθε παιδί χρειάζεται το δικό του χρόνο για να νιώσει καλά. Εάν, για παράδειγμα, είναι ντροπαλό, μπορείτε να προσπαθήστε να του δώσετε και εσείς το παράδειγμα, πιάνοντας κουβέντα με άλλους γονείς. Το παιδί, σε αυτή την περίοδο της ζωής του έχει την τάση να μιμείται συμπεριφορές.
- Φυσικά, το παιχνίδι δε θα πρέπει να λείπει από το σπίτι. Πρέπει πάντα να αφιερώνετε χρόνος για αυτό, μέσα στην ημέρα. Για να πάρετε ιδέες για παιχνίδια με το παιδί σας, διαβάστε το άρθρο μας Διασκεδαστικές δραστηριότητες για μικρούς και μεγάλους μέσα στο σπίτι!
Τέλος, στο Κέντρο Μελέτης After Bell, πέρα από τη μελέτη των μαθημάτων, η μουσική και τα διαδραστικά παιχνίδια, ανοίγουν μοναδικούς δρόμους επικοινωνίας με τους δασκάλους και τους συμμαθητές, προωθώντας σχέσεις ανταλλαγής και αλληλεπίδρασης.
Με τη Μουσικοκινητική Αγωγή, το Θεατρικό Παιχνίδι, τα Καλλιτεχνικά (Ζωγραφική – Κεραμική), το Εργαστήρι Πειραμάτων, αλλά και το Saturday Camp, δημιουργούμε μαζί με τα παιδιά, συμβάλλοντας έτσι στην κοινωνικοποίησή τους.
Η ομάδα του After Bell
