Έχεις αναρωτηθεί ποτέ για ποιον λόγο μπαίνεις στη διαδικασία να “διαβάσεις” το παιδί σου;
Είμαι σίγουρη πως όλοι οι γονείς θέλουμε το καλύτερο για το παιδί μας και σε αυτό το πλαίσιο ασχολούμαστε πολλές φορές οι ίδιοι με το διάβασμα των παιδιών μας θεωρώντας πως με αυτό τον τρόπο βοηθάμε. Είθισται να θεωρούμε πως με αυτό τον τρόπο τους διδάσκουμε ένα σύστημα διαβάσματος, την πειθαρχία, πώς να μαθαίνουν και πώς να αφομοιώνουν τις πληροφορίες.
Είναι όμως έτσι;
Βοηθάμε το παιδί μας ή τελικά μπλοκάρουμε την σχέση μας;
Πλάϊ-πλάϊ να διαβάσουμε.
Όταν οι γονείς αποφασίζουν είτε να “διαβάσουν” το παιδί τους είτε να βοηθήσουν το παιδί τους, τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως θα τα περιμέναμε. Τα παιδιά, νιώθοντας οικεία με το περιβάλλον τους και με τον γονιό δεν μπορούν να πειθαρχήσουν σε μία λογική “σχολείου” ή μαθήματος. Οι γονείς είναι για άλλα πράγματα, έχουν άλλον ρόλο κι έτσι πρέπει να παραμείνουν.
Είμαι μαμά, δεν είμαι δασκάλα.
Ακόμα και σε πρακτικό επίπεδο να το δει κανείς πώς μπορώ να γνωρίζω όλα όσα χρειάζονται, σε γνωστικό επίπεδο, για να αναλάβω την ευθύνη να τα διδάξω κιόλας; Ποια είναι τα εργαλεία μου στην πράξη; Ό,τι θυμάμαι εγώ από το σχολείο ή μήπως θα ξαναδιαβάσω κάθε τάξη για να την κάνουμε μαζί;
Μπορώ να στηρίξω, να βοηθήσω, να καθοδηγήσω αν χρειαστεί, να εξηγήσω μία λέξη, ή να ωθήσω σε μία αναζήτηση προς λύση αλλά μέχρι εκεί.
Ο καθένας καλό είναι να ασχολείται με την δουλειά του και τον ρόλο του.
Ο ρόλος μου κι ο ρόλος τους.
Ο γονεϊκός μας ρόλος είναι πολύ σημαντικός και άρρηκτα συνδεδεμένος με την συναισθηματική κατάσταση του παιδιού μας αλλά και με την επικοινωνία μας μαζί του. Εμείς είμαστε αυτοί που καλούμαστε να προστατεύσουμε αυτόν τον ρόλο, έχουμε αυτήν την ευθύνη ως ενήλικες, αλλά και την σχέση μας με το παιδί μας. Σε καμία περίπτωση δεν θέλω το παιδί μου να συνδέσει εμένα (την μητέρα ή τον πατέρα) με ελεγκτή, με απογευματινό δάσκαλο, με δεσμοφύλακα. Η μαμά κι ο μπαμπάς είναι αγκαλιά, ζεστασιά, παρηγοριά, σπιτικό φαγητό, γέλια και παιχνίδια, παράδειγμα συμπεριφορών, εκπαιδευτές και δάσκαλοι ζωής. Επίσης σε καμία περίπτωση δεν θέλω και δεν χρειάζεται να επιφορτίσω τον εαυτό μου με μία ευθύνη κι ένα ρόλο που δεν μου αντιστοιχεί και που τελικά τον “εκτελώ” ως “αγγαρεία” μάλλον παρά τον επιτελώ ως έργο. Οι γονείς δεν είναι ο δάσκαλος του σχολείου για το παιδί τους (ακόμα κι αν αυτό επαγγέλλονται) και δεν είναι λειτουργικό να αναλάβουν αυτόν τον ρόλο μέσα στο σπίτι.
Σύγκρουση και προστριβή.
Έχεις προσπαθήσει ποτέ να “επιβληθείς” εν ώρα μελέτης στο παιδί σου; Συνήθως κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο και κάθε προσπάθεια “να διαβάσουμε” καταλήγει σε φωνές, τσακωμούς, νεύρα, κλάματα, ένα από όλα ή όλα μαζί, καμιά φορά κι από τις δύο πλευρές.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Σε μικρό ή μεγάλο βαθμό το παιδί μας βλέπει ως την μαμά/τον μπαμπά του, με την οικειότητα που συνεπάγεται κάτι τέτοιο. Δεν μπορεί να μας αντιληφθεί σε έναν άλλο ρόλο, δεν θέλει, και δεν χρειάζεται. Ας μην ξεχνάμε ότι έχει γυρίσει κουρασμένο από το σχολείο όπου έχει περάσει 6 ώρες της ημέρας του με μαθήματα, διδασκαλία, εξέταση, βαθμούς, πειθαρχία, κλπ. Θέλει να γυρίσει στο σπίτι του, στην ζεστασιά και το σπιτικό φαγητό, στην αγκαλιά των γονιών του, και να χαλαρώσει. Κι ας μην ξεχνάμε εδώ ότι κι εμείς επιστρέφουμε αντίστοιχα από ένα 8ωρο (πολλές φορές και δεκάωρο) εργασίας, σωματικής, εγκεφαλικής, συναισθηματικής κόπωσης, με άμυνες και αντοχές πολύ κάτω του μέσου. Αν το δει κανείς αυτό ως συνδυασμό φαντάζει ως την τέλεια συνταγή για καταστροφή· είναι η τέλεια συνταγή για να δημιουργηθεί σύγκρουση με το παιδί μου!
Έλα λίγο στην θέση του και σκέψου: εσύ θα ήθελες να βιώνεις όλη μέρα την συνθήκη “σχολείο” και μετά γυρνώντας στο σπίτι σου ο πιο αγαπημένος σου άνθρωπος στον κόσμο να μετατρέπεται σε δάσκαλο με τις ανάλογες “απαιτήσεις”;
Είναι απόλυτα φυσιολογικό να αντιδράσει το παιδί και να δημιουργηθεί ένταση. Σε μια τέτοια περίπτωση οι προστριβές και οι συγκρούσεις γίνονται καθημερινές, πράγμα που αργά και σταθερά δημιουργεί ρήγματα στην σχέση μας με το παιδί μας.
Αυτό είναι το ζητούμενο; Να χαλάσω την σχέση μου με το παιδί μου;
Θυμήσου λίγο τον αρχικό στόχο: να βοηθήσω το παιδί μου. Αν χαλάσω την σχέση μου μαζί του τότε πως θα μπορέσω να εκπληρώσω όλους τους παραπάνω στόχους μου ως γονέας;
Κι εδώ ερχόμαστε στο καίριο ερώτημα:
Πώς θα μπορέσω να διατηρήσω μια υγιή σχέση με το παιδί μου, με ξεκάθαρο τον γονεϊκό μου ρόλο, να αποφύγω την τριβή και τις διαμάχες, και να περάσουμε πραγματικά ποιοτικό χρόνο μαζί;
Ο καθένας στο ρόλο του.
Σε όλα αυτά μπορεί να μας βοηθήσει ένα άρτιο και εξειδικευμένο κέντρο μελέτης, προσαρμοσμένο στις ανάγκες του παιδιού μας, δηλαδή την ηλικία και την τάξη στο σχολείο αλλά και το εξελικτικό του στάδιο. Ένα τέτοιο κέντρο μελέτης δεν είναι baby sitter όπως πολλοί γονείς λανθασμένα πιστεύουν.
Ένα κέντρο μελέτης που πληροί τις προϋποθέσεις και τις προδιαγραφές, που στόχο έχει όντως να λειτουργήσει επικουρικά στο παιδί μας και να στηρίξει τις ανάγκες του εξατομικευμένα είναι η λύση που χρειάζομαι ως γονιός στα προβλήματα που αναφέραμε πριν.
Τί μου προσφέρει;
-
Έμπειρους παιδαγωγούς εκπαιδευμένους και με τα κατάλληλα εργαλεία στο αντικείμενο τους, άρα και σε θέση να βοηθήσουν το παιδί γνωστικά.
-
Κατάλληλο χώρο για μελέτη, χωρίς αντικείμενα και συνθήκες που διασπούν την προσοχή.
-
Ουσιαστική μελέτη κι όχι έτοιμες λύσεις (μασημένη τροφή), αφού οι παιδαγωγοί μαθαίνουν στα παιδιά ότι το διάβασμα και η επίλυση των ασκήσεων που τους έχει ανατεθεί είναι δική τους ατομική ευθύνη κι οφείλουν να τα κάνουν μόνα τους, ζητώντας βοήθεια όπου κι όταν χρειαστεί (σε αντίθεση με το σπίτι όπου μπορεί η μαμά να λύσει τις ασκήσεις αντί για το παιδί ή να διορθώσει τα λάθη χωρίς να καταλάβει το ίδιο γιατί και πως).
-
Προωθεί την αυτενέργεια του παιδιού εφαρμόζοντας τα παραπάνω.
-
Εκμάθηση δεξιοτήτων κοινωνικοποίησης, οριοθέτησης, διαχείρισης συγκρούσεων μέσα από την διαδικασία της μελέτης με άλλους κι ενώ επιβλέπουν ενήλικες.
-
Οριοθετημένος χρόνος μελέτης, λαμβάνοντας υπόψη τα χρονικά όρια ενός παιδιού ανάλογα με την ηλικία του.
-
Διδασκαλία τεχνικών μελέτης και διαχείρισης χρόνου, δεξιότητα εξαιρετικά χρήσιμη όσο ανεβαίνουν εκπαιδευτική βαθμίδα οι μαθητές.
-
Συνήθως μικρά τα τμήματα κάτι που δίνει την δυνατότητα για προσωπική επαφή δασκάλου-μαθητή.
-
Η προσωπική σχέση που δημιουργείται δίνει και την ευκαιρία να παρατηρηθούν συμπεριφορές του παιδιού που πιθανώς χρήζουν προσοχής και που στο οικείο οικογενειακό περιβάλλον ίσως δεν παρατηρηθούν.
-
Επιπλέον συνεργασία με πλήθος ειδικών που πιθανόν να χρειαστούν στην εξελικτική πορεία του παιδιού μου.
-
Τακτική ενημέρωση και σεμινάρια, ομιλίες και άλλα ενδιαφέροντα events σε άμεση σχέση με την εκπαίδευση και την ψυχολογία του παιδιού.
-
Αποφυγή τριβής και ρήγματος στην σχέση μου με τα παιδιά μου και ελεύθερο χρόνο να περάσουμε μαζί, να κάνουμε πράγματα που απολαμβάνουμε, και να έρθουμε πιο κοντά.
Άλλωστε ο ποιοτικός χρόνος με τα παιδιά μας δεν είναι το πολυτιμότερο δώρο όλων;
Χριστιάνα Γερμανού MSc
Ψυχολογία/Συμβουλευτική
Ζευγάρι/Οικογένεια/Παιδί
Ενδυνάμωση/Coaching
www.christianagermanou.com
Κέντρο Μελέτης Μαθημάτων και Τεχνών – After Bell
